Definiteness

Inleiding

Definities
معرفة	definiteness
نكرة	indefiniteness

Een woord wordt geacht definitief bij het betrekking heeft op een specifiek punt in de wereld en onbeperkte terwijl ze niet. Bijvoorbeeld: “ een auto ” of “ auto's ” verwijzen niet naar iets concreets in de wereld en dus beide voorbeelden worden onbepaald. Omgekeerd, “ mijn auto ” of “ mijn auto ’s ” beide verwijzen naar werkelijke voorwerpen in de wereld en dus beide voorbeelden zijn definitief.

Sommige vormen van definiteness, zijn echter sterker dan anderen. Neem bijvoorbeeld, een situatie waarin twee mensen zijn vragende over de verblijfplaats van een derde in een parking. Beide conversers hebben auto's geparkeerd in de partij. Nu, als één zegt tegen de andere, “ met is in de auto, ” met kan worden in de auto van beide converser en dus de zinsnede “ de auto ”, maar concrete, is enigszins onduidelijk. Aan de andere kant, als je zou zeggen, “ met ligt in mijn auto, ” is er geen enkele manier dubbelzinnigheid. Vandaar, hoewel beide “ de auto ” en “ mijn auto ” zijn definitief, de laatste is meer granules en specifieke dan de voormalige, en dus meer concrete (niet alleen in dit ve
rband, maar meer in het algemeen zo goed).

Bericht dat het concept van definiteness alleen geldt voor voorbereiden, zinnen, en zinnen. Dit komt doordat werkwoorden en deeltjes Don ’ t zijn dienstdiensten bij de uitwendige wereld om te beginnen. voorbereiden, zinnen, en de straffen zijn de enige vormen van toespraak die overeenkomen met objecten/begrippen in de echte wereld.

in het Arabisch, woorden en zinnen, en de straffen zijn onbeperkte bij verstek. Met het oog op een duidelijke, zij moeten vallen, worden in één van de volgende categorieën. Deze categorieën zijn opgenomen in de volgorde van hun valt met de amendementen aan de bovenkant wordt de zwakste vormen van definiteness.

1.       Een woord duidelijke door middel van de definitieve artikel ال (AL)
Vergelijk “ een auto "wordt" de auto "

2.       Een zin duidelijke door middel van een relatieve pronoun
Vergelijk “ de auto werd bestuurd ” met “ de auto die werd aangedreven ”

3.       voorbeeldrol pronouns
“ Dit ”, “ Dat ”

4. De       juiste voorbereiden
“ Met ”

5.       Persoonlijke pronouns
“ Hij ”, “ ik ”, “ u ”

6.       objecten van roeping
“ O auto! ”

7.       Een zelfstandig naamwoord dat is volgens van elk van de bovengenoemde
Vergelijk “ een auto "wordt" met ’s auto ”

8.       een bijzondere categorie
"Allah ”

Indien een deel van meningsuiting niet valt in één van deze categorieën, het is onbepaald.

De definitieve artikel

Definities
أداة التعريف	De definitieve artikel
معرف باللام	Een woord duidelijke door de duidelijke artikel

Al (ال) is een deeltje (حرف) in de Arabische taal die is voorafgegaan aan voorbereiden om te maken hun stevige. Bijvoorbeeld, het woord "دراجة" (een fiets) is onbepaald door moratoire maar kan worden gesmolten definitief door voorfixatie met NvW; “ الدراجة ” (de fiets).

Hoewel al is een deeltje, het is typisch behandeld als een voorvoegsel. Dus, het is niet beschouwd als notering woorden in alfabetische volgorde, het is niet gerekend worden tot het aantal woorden in een zin of zin, en sommige samenstelling van woordenboeken kan niet eens reserve een aangifte voor is.

Uitgesproken

Al is eigenlijk maar één brief; de لام. Sinds deze لام is zonder na, een eliding Hamza is nodig als rede wordt ingeleid met dit deeltje. Dit is de enige eliding Hamza in de taal die wordt gegeven een فتحة.

De letters van het Arabische alfabet zijn opgesplitst in twee groepen met betrekking tot dit deeltje; de zon brieven en de maan brieven. Indien NvW is voorafgegaan aan een zelfstandig naamwoord die begint met een maan brief, de لام wordt uitgesproken als verwacht (zoals bij al-qamar). En als het is voorafgegaan aan een zelfstandig naamwoord dat begint met een zondag brief, de لام zal geminate met die brief (zoals in Asgehalte-“).

ء ب ج ح خ ع غ ف ق ك م ه و ي	maan brieven
ت ث د ذ ر ز س ش ص ض ط ظ ل ن	Zondag brieven

Betekenis

In haar hoedanigheid als het definitieve artikel, al heeft twee belangrijke functies. De eerste is te veroorzaken zijn zelfstandig naamwoord te verwijzen naar iets dat werd al gezegd. Bijvoorbeeld, “ أرسلنا إلى فرعون رسولا. فعصى فرعون الرسول ” (wij gestuurd naar farao een boodschapper. Maar farao zonder de boodschapper.) In deze verklaring, “ de boodschapper ” in de tweede zin verwijst naar de boodschapper dat werd gesproken in de eerste. En de tweede functie van NvW is te veroorzaken zijn zelfstandig naamwoord te verwijzen naar iets dat, hoewel niet genoemd, is overeengekomen tussen de spreker en de luisteraar. Bij voorbeeld wanneer één zegt: “ المدينة ” (de stad), het is duidelijk dat de stad wordt bedoeld is Medina van de profeet (pbuh). Hoewel nergens in de rede is dit al gezegd, en toch is overeengekomen tussen de partijen leden.

Een andere functie van NvW is te verwijzen naar een hele klasse van dingen. Bijvoorbeeld, wij kunnen zeggen dat “ de leeuw is een dodelijke dierlijke. ” Er is geen bijzonder Lion waaraan we nu over spreken, dus het doel van het woord “ de ” is te verwijzen naar het gehele geslacht bekend als ‘ Lion ”. Evenzo, in het Arabisch, “ إن الإنسان لفي خسر ” (verily man is in verlies); hier ال op إنسان niet wordt gebruikt voor verwijzing een bijzonder mens, maar de gehele branche van de mens. In deze hoedanigheid NvW niet maken het zelfstandig naamwoord waarvoor zij is voorafgegaan concreet om duidelijke redenen; waarom?

Ten slotte betreft een relatief gemeenschappelijke taak van al te omvatten alle personen van de klasse waarin het zelfstandig naamwoord waarvoor zij een vooraf vastgesteld vertegenwoordigt. Bijvoorbeeld, “ الحمد لله ” (alle lof voor Allah.) hier het al niet verwijzen naar een bijzonder woord van lof, of naar een soort van lof. Er is wel verstaan, alle lof.

Verder lezen

Voor wat misschien een van de meest gedetailleerde behandelingen op de Arabische definitief artikel in de geschiedenis, verwijzen naar de betrouwbare artikel .

Relatieve pronouns

Definities
الاسم الموصول	Een relatieve pronoun
صلة الموصول	Een relatieve clausule

herinneren eraan dat voorbereiden, zinnen, en de straffen zijn onbeperkte bij verstek. Er zijn bepaalde groepen van voorbereiden, maar dat zijn definitief; dat zijn persoonlijke pronouns, voorbeeldrol pronouns, goed voorbereiden, en het woord "Allah ”. Maar dit is een zeer exclusieve lijst.

Dus zelfs al een zelfstandig naamwoord valt niet in één van die categorieën, het kan nog worden gesmolten definitief gebruik maken van bepaalde mechanismen zoals steeds het doel van roeping of مضاف geworden van iets dat zij definitief. Maar, nogmaals, deze mechanismen zijn zeer specifieke en één kunnen wensen te maken een zelfstandig naamwoord definitief zonder toevlucht tot één van deze structuren.

Daarom, Arabische maakt een heel algemene vorm van definiteness die is de definitieve artikel, al. Elk zelfstandig naamwoord voorafgegaan met dit artikel automatisch wordt reeds vaststaande en men kan dan voldoen aan de voorwaarden van het zelfstandig naamwoord-bijvoeglijk naamwoord structuur, bijvoorbeeld . Bericht dat de definitieve artikel is niet alleen gebruikt om de doelmatigheid voorbereiden definitief, maar zinnen zo goed. Dit komt omdat de definiteness van een zin meestal hangt af van de definiteness van enkele of alle van de onderdelen. Bij voorbeeld het zelfstandig naamwoord-bijvoeglijk naamwoord zinsnede is concreet toen zowel van de onderdelen zijn definitief, de إضافة zin wordt duidelijk wanneer de مضاف إليه is definitief, en zo meer.

Maar wat met straffen? Ook zij zijn onbeperkte bij verstek en ook zij vereisen een heel algemene mechanisme worden gesmolten definitief. Maar we kunnen niet voorvoegsel de definitieve Artikel tot een gehele zin, en dus moeten we een aantal andere mechanisme. De oplossing is het gebruik relatieve pronouns. Relatieve pronouns, dan moeten handelen als het definitieve artikel voor straffen en maken hun stevige wanneer, bij voorbeeld, moeten ze pas echt een bijvoeglijk naamwoord voor een zekere zelfstandig naamwoord.

Een relatieve pronoun is een kwestie die introduceert een relatieve clausule – een hele zin-teneinde te koppelen aan het grotere zin waarin het wordt ingebed. In de Engelse, deze woorden zoals “ Wie ”, “ Wat ”, “ Die ”, “ Dat ”, enzovoort. Bijvoorbeeld, “ النجم طمس ” (het Star heilzame) is een hele zin, maar “ النجم الذي طمس ” (de ster die heilzame) is een zinsnede in dat de ingebouwde zin “ heilzame ” is gerelateerd aan “ het Star ” via het medium van de relatieve pronoun “ die ”.

Relatieve pronouns in het Arabisch

De volgende situatieoverzichten aanwijsplaat de meest voorkomende relatieve pronouns in de taal samen met hun vrouwen en pluralities. De singulars en plurals van groep 1 zijn indeclinable, zoals zijn de pronouns in groep 2, en de zodanig worden vastgesteld als afgebeeld.

Groep 1 (pronouns gebruikt voor de mens alleen)
MEERVOUDIG	Dubbele	enkelvoud
اللذين	اللذان /اللذين	الذي	Mannelijke
اللاتي، اللواتي، اللائي	اللتان /اللتين	التي	féminine

Groep 2
Mannelijke & féminine enkelvoud, dubbele & pluralistische
مَنْ	Voor de mens
ما	Voor non-humans

Relatieve pronouns worden gevolgd door een hele zin bekend als de relatieve clausule. Deze zin bevat een persoonlijke pronoun dat verwijst naar de relatieve pronoun en geschikt is voor de zin in genderkwesties, pluraliteit, en personen. Dit is niet het geval in het Engels. In het Engels, zouden we zeggen “ het star dat heilzame ”, terwijl in het Arabisch zouden we zeggen “ het Star dat het heilzame ”, waar “ Het ” is een persoonlijke pronoun dat verwijst naar de relatieve pronoun “ Dat ” en is geschikt voor de zin in genderkwesties, pluraliteit, en persoon.

Definities
عائد	De persoonlijke pronoun in een relatief clausule dat verwijst naar de relatieve pronoun

Een paar voorbeelden volgen. Voor elk voorbeeld, proberen op te sporen de عائد. Het kan soms worden weggelaten, vooral wanneer het ’s het object van een werkwoord – maar dat niet gebeurt in elk van de volgende voorbeelden.

Voorbeeld

الجنة التي أورثتموها

اللذين آتيناهم الكتابَ

واللذان يأتيانها منكم

اللذَيْنِ أضلاّنا

واللائي لم يئسن

نسائكم اللاتي دخلتم بهن

ما أنتم عليه

ما هو شفاء ورحمة للمؤمنين

من متّعناه متاع الحياة الدنيا

من يأتيه عذاب يخزيه

ومن جهر به

Het is een vaardigheid te kunnen vertalen relatieve pronouns en hun clausules correct. Meestal, één behoeften te vertalen van een combinatie van de عائد, haar leidinggevende woord, en de relatieve pronoun samen alvorens te beginnen te vertalen de relatieve clausule. Dit komt met de praktijk en hoewel er een paar voorbeelden hieronder, echte commando van dit komt door middel studeren Arabisch in een klas milieu.

Vertaling	Voorbeeld
Hij die met zijn toespraak over deze werelds leven zal wat u	من يُعجبك قولُه في الحياة الدنيا
Hij in wier hart is een ziekte	الذي في قلبه مرضٌ
Hij aan wie is de aansprakelijkheid	الذي عليه الحقُ

voorbeeldrol pronouns

Definities
اسم الإشارة	voorbeeldrol pronoun

een voorbeeldrol pronoun is een zelfstandig naamwoord (اسم) die wordt gebruikt om te wijzen op iets dat reeds is genoemd in sommige of andere vorm. Het wijst echter noch nabij (“ Deze ”), de mediaal of verre (“ Dat ”). Bijvoorbeeld:

هذا كتاب مبين

Dit is een duidelijke REISBLADENBOEKJE

EN:

كلما رُزقوا منها ... قالوا هذا الذي رُزقنا من قبل

Wanneer zij zich moet worden gegeven sluikhandel daarin,

Zij zeggen: “ dit (dat wil zeggen deze sluikhandel) is wat wij hebben gekregen vóór. ”

De voorbeeldrol pronoun zelf is definitief.

De voorbeeldrol pronouns en hun betekenissen

De voorbeeldrol pronouns zijn als volgt. Het doel van tonen deze is niet aan de lezer te memorize; ze zijn gewoon hier gepresenteerde voor referentiewaarden en de mogelijkheden die zijn zogenaamde gebruikt zijn besproken verder omlaag.

ذا، ذاءِ، ذائِهِ، ذاؤُهُ، آلِكَ	Mannelijke
ذي، تي، ذِهْ، ذِهِ، تِهْ، تِهِ، تا، ذاتُ	féminine

De situatieoverzichten beneden de voorbeeldrol pronouns dat zijn veruit de meest populaire. De situatieoverzichten blijkt eveneens de verschillende pluralities, vrouwen, en hoe te bereiken nabijheidsbeginsel of afstand in de erop door gebruikmaking van de voorfixatie ها en de achtervoegsels لـِ en ك. Het enkelvoud en pluralistische vormen van elk voorbeeldrol pronoun zijn indeclinable en hun zodanig worden vastgesteld als afgebeeld.

nabij nabijheidsbeginsel (“ Deze ”)
MEERVOUDIG	Dubbele	enkelvoud
هٰـأُولٰئِ	هٰذانِ /هٰذَيْنِ	هٰذا	Mannelijke
	هٰتانِ /هٰـتَيْنِ	هٰذِهِ	féminine

mediaal nabijheid
MEERVOUDIG	Dubbele	enkelvoud
أُولٰئِ	ذانِ /ذَيْنِ	ذا	Mannelijke

verre nabijheidsbeginsel (“ Dat ”)
MEERVOUDIG	Dubbele	enkelvoud
أُولٰئِكَ	ذانِكَ /ذَيْنِكَ	ذٰلِكَ	Mannelijke
	تانِكَ /تَيْنِكَ	تِلْكَ	féminine

Als één zal bericht, nabij Nabijheid wordt bereikt door voorfixatie de voorbeeldrol pronoun ذا met ها – één van de deeltjes van prodding, vertaald losjes als “ LO ” of “ maakten. ” mediaal Nabijheid wordt bereikt door gewoon uit de zeehavens de voorbeeldrol pronoun zo is, en dit is slechts gerealiseerd voor het mannelijke geslacht. Ten slotte verre Nabijheid wordt bereikt door verrichtingen de 2e persoon pronominal achtervoegsel en het deeltje لـ voorgelegd. En het is tevens toegestaan te combineren de ها en het pronominal achtervoegsel in één woord, zoals in “ هذاك ”.

De 2e persoon pronominal achtervoegsel zullen zich namelijk, inflect voor gender en pluraliteit – baren de voorbeeldrol pronoun laten varieren, net als in “ ذلكما ”, “ ذلكم ”, enzovoort. het buigpunt van deze achtervoegsel is gebaseerd op het genderaspect en de pluriformiteit van het publiek en niet om de eenheid die wees op. Dus, spreken met een groep mannen, bijvoorbeeld één zou zeggen: “ ذلكم الكتاب ”. Bericht dat het pronominal achtervoegsel veranderd gebaseerd op het publiek, niet gebaseerd op de pluraliteit en het geslacht van het woord كتاب.

Enkele secundaire aantekeningen

Bericht, kort, dat elk van de plurals opgenomen in de situatieoverzichten boven hebben een stille واو; het is niet te worden uitgesproken. Bovendien, veel van de الف in voorbeeldrol pronouns zijn echter weggevallen, en dit heeft al aangegeven door het toekennen van een kleine الف atop de brief vooraf, zoals in “ هٰذا ”. Dit is gedaan simpelweg voor gemak aangezien deze woorden worden gebruikt dat gewoonlijk.

Hieronder zijn een paar voorbeelden van het gebruik van voorbeeldrol pronouns. Er zijn veel dingen te nemen kennis van: Bericht wat er gebeurt in إضافة. Bericht het verschil in vertaling gebaseerd op de vraag of de zaak wordt waaraan gerefereerd heeft de definitieve artikel, al, en wanneer dat niet. Bericht dat de plurals mag alleen worden gebruikt voor de mens. , enzovoort .

Aantekeningen	Vertaling	Voorbeeld
De plurals worden gebruikt voor, en alleen voor, menselijke dienstdiensten	Deze omloopbanen	هذه الأفلاك
	Deze studenten	هأولئ التلاميذ
Indien de waaraan gerefereerd entiteit niet beginnen met al, een volledige zin resultaten; vergelijken “ dit boek ” en “ Dit is een boek "	Dat zijn de goeddunken	أولئك هم الراشدون
Maar dat ’s niet altijd het geval	Dit is wat wij werden verstrekt	هذا الذي رزقنا
Als de eenheid die waarnaar wordt verwezen is een مضاف, de voorbeeldrol pronoun moeten volgen de hele إضافة structuur	Dit is mijn inkpot	هذا محبري
	Deze inkpot van mij	محبري هذا

 

Goede voorbereiden

Definities
عَلَم	Goede zelfstandig naamwoord; naam

Een goede zelfstandig naamwoord is er één die zich specifiek Zoals of aangewezen te verwijzen naar een bepaalde entiteit. Namen van mensen, namen van plaatsen, namen van begrippen als theorieën zijn allemaal voorbeelden van goed voorbereiden. Dit, in het Arabisch, is bekend als علم van de standaardgrondslag brieven ع، ل، م (te weten, omdat de علم is de علامة (of teken) van een eenheid waarvoor wij verwijzen naar het.

Alle goede voorbereiden zijn definitief.

Secundaire aantekeningen

Vele namen zijn volledig declinable (zoals حسنٌ), terwijl andere beperkt declension (zoals فاطمةُ), en sommige namen zijn volkomen indeclinable (zoals سيبويهِ). Verdere discussie over علم is eigenlijk volstrekt irrelevant en meest regelingen voor deze soort van zelfstandig naamwoord zijn vanzelfsprekend.

Persoonlijke pronouns

Definities
ضمير ج. ضمائر	Persoonlijke pronoun
مضمر ج. ـات

Een persoonlijke pronoun is een zelfstandig naamwoord (اسم) die wordt gebruikt om te verwijzen naar iets dat reeds is genoemd in sommige of andere vorm. De verwijzing is noch in de derde persoon (“ Hij ”, “ Zij ”, “ Zij ”, “ Het ”, enz.), de tweede persoon (“ u ”, enz.), of de eerste persoon (“ Ik ”, “ wij ”, enz). Bijvoorbeeld:

جاءني زيد. وهو كان يبكي

Met kwamen naar mij. En hij was Vurig hoopt.

EN:

اعدلوا؛ هو أقرب للتقوى

Worden alleen; zij (d.w.z. zijnde iets) is schier aan openbare.

De persoonlijke pronouns zelf zijn definitief.

De persoonlijke pronouns in het Arabisch

Arabische theorie heeft 6 sets van pronouns; er zijn verschillende verzamelingen voor de drie grammaticale staten, en in elke Lid-Staat, de pronoun kan worden gehecht aan haar agent of zij kan worden afgezonderd van het – ERGO 6 bevat.

Definities
متّصل	gehecht
منفصل	geïsoleerd

Bijgaande nominatieve pronouns (مرفوع متصل) zijn die dat niet wenselijk om werkwoorden; dit zijn de zodanig van de perfecte, gebrekkig, en dwingende werkwoorden die we leren in het Arabisch werkwoord conjugatie. Indien het werkwoord is actief, vervolgens de bijgevoegde pronoun is nominatieve omdat het is het onderwerp van het werkwoord. Indien het werkwoord is passief, de pronoun is nominatieve omdat het de plaatsvervangend onderworpen. Indien het werkwoord is één van de zusters van كان, vervolgens de pronoun is nominatieve omdat het is het onderwerp van كان.

Indien voor bepaalde reden is het niet mogelijk om daaraan een nominatieve pronoun naar haar agenten, dan moeten wij onze toevlucht nemen tot gebruikmaking van de vrije versie (مرفوع منفصل). Dit gebeurt wanneer er niets aan die wij kunnen hechten de pronoun, zoals nu het geval is wanneer het مبتدأ als in “ هو قائم. ” Dit kan ook gebeuren wanneer er iets aan die wij kunnen hechten zij maar voorzethulpstuk is niet nodig, zoals nu het geval wanneer het volgt het deeltje إلا als in “ لم يقم إلا هو. ” en er zijn een paar andere, meer zeldzame gevallen waarin dit zich voordoet.

Bijgaande accusative pronouns (منصوب متصل) zijn die welke dat zijn gevoegd bij Werkwoorden als hun directe objecten, zoals in "ضربته, ” of degenen die zijn verbonden aan de deeltjes die elkaar gelijken Werkwoorden als hun onderwerpen, zoals in “ إنه ”.

wanneer het is niet mogelijk te hechten een accusative pronoun aan haar agent, we dan onze toevlucht nemen tot vrije accusative pronouns (منصوب منفصل). Dat lukt wanneer, bijvoorbeeld het rechtstreekse doel van een werkwoord wordt voorgelegd aan het werkwoord en kan dus niet langer worden bijgevoegd. Een voorbeeld van deze is “ إياك نعبد. ” en er zijn een paar andere situaties waarin dit gebeurt.

Bijgaande genitive pronouns (مجرور متصل) zijn die welke dat zijn مضاف إليه en verbonden aan hun مضاف, zoals in “ كتابه ”, of degenen die zijn objecten van een woordje aan die zij zijn vastgemaakt, zoals in “ منه ”. Als een uitvloeisel van dit punt, bericht dat eventuele pronoun gehecht aan een zelfstandig naamwoord (een اسم) moet worden مجرور متصل; waarom?

In de praktijk, er is geen set van genitive vrije persoonlijke pronouns. Wanneer die nodig om ze te gebruiken, hetzij de nominatieve of de accusative vrije versies zijn gebruikt.

مجرور متصل	منصوب منفصل	منصوب متصل	مرفوع منفصل	مرفوع متصل
ـهُ	إيّاهُ	ـهُ	هُوَ	werkwoord achtervoegsels	3e persoon, masc. zingen.
ـهُما	إيّاهُما	ـهُما	هُما		3e persoon, masc. Dubbele
ـهُمْ	إيّاهُمْ	ـهُمْ	هُمْ		3e persoon, masc. Over
ـها	إيّاها	ـها	هِيَ		3e persoon, FEM. zingen.
ـهُما	إيّاهُما	ـهُما	هُما		3e persoon, FEM. Dubbele
ـهُنَّ	إيّاهُنَّ	ـهُنَّ	هُنَّ		3e persoon, FEM. Over
ـكَ	إيّاكَ	ـكَ	أنْتَ		2e persoon, masc. zingen.
ـكُما	إيّاكُما	ـكُما	أنْـتُما		2e persoon, masc. Dubbele
ـكُمْ	إيّاكُمْ	ـكُمْ	أنْـتُمْ		2e persoon, masc. Over
ـكِ	إيّاكِ	ـكِ	أنْتِ		2e persoon, FEM. zingen.
ـكُما	إيّاكُما	ـكُما	أنْـتُما		2e persoon, FEM. Dubbele
ـكُنَّ	إيّاكُنَّ	ـكُنَّ	أنْـتُنَّ		2e persoon, FEM. Over
ـي	إيّايَ	ـي	أنا		1e persoon, enkelvoud
ـنا	إيّانا	ـنا	نَحْنُ		1 St persoon, niet-enkelvoud

dingen te merken

Bericht dat de bijgevoegde pronouns zijn precies dezelfde voor zowel de accusative en genitive staten. Wij noemen de twee sets afzonderlijk, maar wij stellen niet gerept over de vrije genitive pronouns afzonderlijk (ze zijn volkomen weggelaten). Neem een moment om te begrijpen wat er gezegd. Nu, dit is omdat het hierbijgevoegde genitives altijd deel hun vorm met het hierbijgevoegde accusatives, maar de vrije genitives delen hun vorm met de vrije accusatives op momenten en met de vrije nominatives op andere momenten. Bovendien is de behoefte aan vrije genitives is echter uiterst zelden plaatsvinden en het is niet de moeite waard opsomming van deze pronouns afzonderlijk.

Bericht verder dat de vrije accusatives zijn gewoon de bijgevoegde accusatives voorafgegaan met de إيا placeholder. Dit maakt het heel gemakkelijk om memorize De drie kolommen aan de linkerzijde in de grafiek hierboven.

Ook constateren dat voor de tweede persoon pronouns, de vrije nominatives zijn dezelfde als de andere drie tabellen behalve dat de أن placeholder is voorafgegaan aan hen en de brief ك wordt vervangen door de brief ت. het zodanig zijn echter nu precies hetzelfde.

Het is heel belangrijk te verwijzen naar de kaart bij het nemen nota van deze dingen.

Ten slotte, het is belangrijk te constateren dat in de nominatieve pronouns gehecht aan werkwoorden, bepaalde conjugations niet daadwerkelijk hebben een achtervoegsel. Neem bijvoorbeeld, فعل, wanneer er geen achtervoegsel aan het werkwoord. nemen, ook, zowel de actieve en passieve participles die, hoewel zij over onderwerpen, hun onderwerpen zijn niet altijd zichtbaar. Dit betekent niet dat de pronoun niet ’ t bestaan; het betekent alleen dat het is verborgen.

Definities
بارز	expliciet viewable
مستتر	verborgen binnen het werkwoord

Dit verschijnsel van pronoun zich verschuilen kan zich voordoen in conjugations 1 & 4 voor de perfecte werkwoord, in conjugations 1, 4, 7, 13, & 14 voor de onvolmaakte werkwoord, in conjugatie 1 van de imperatieve, en met de actieve en passieve participles.

Interessante aantekeningen

Noot 1: indien de clusters waarbij pronouns voordoen, de cluster zal worden verminderd door geven de laatste brief over de pronoun een ضمة. Bijvoorbeeld: “ همُ المتقون. ”

Noot 2: als de pronouns ـه, ـهما, ـهم, of ـهن worden voorafgegaan door een يْ of een كسرة, de na over de ه zal een كسرة in tegenstelling tot de reguliere ضمة. Voorbeelden zijn: “ عليهِم ”, “ سَلْنيهِ ”, “ من جلابيبهِن ”.

Noot 3: als de nominatieve of genitive 1 St persoon enkelvoud pronouns worden voorafgegaan door een omvang, zoals in "نعلاي" (mijn twee sandalen), de pronoun ي zal worden vowelled met een فتحة: "نعلايَ".

Noot 4: als de pronoun ـي is gevoegd bij een werkwoord, dat zal worden voorafgegaan door een نون bekend als de نون الوقاية. Het doel van deze نون is te voorkomen dat het werkwoord uit ontvangt een كسرة na dat de ـي pronoun noodzakelijk maakt voordat hij. Men zal zeggen, bijvoorbeeld, “ سألنتمونيها. ” dit ook gebeurt met bepaalde deeltjes , zoals in “ ليتني ”, “ منّي ” en “ عنّي ”.

Noot 5: De pronoun أنا heeft een stille omvang op haar einde. Het doel van deze omvang is te laten zien dat, indien deze pronoun waren te vinden op het einde van een straf, وقف zich niet zullen voordoen en de فتحة op de نون zal worden uitgesproken.

Noot 6: Bericht dat de eerste persoon pronouns niet zijn inbegrepen een tweeledige versie. Dit is een gevolg van de definitie van dualiteit in het Arabisch. aanmaken betekent dat er slechts één van iets, als verscheidenheid betekent dat er slechts drie of meer. Dualiteit, op de andere kant, betekent ‘ Voor iets te hebben met het nog eens willen zij ’. Vandaar het begrip achter كتابان, bijvoorbeeld, is كتاب وكتاب (een boek en een boek). Deze fabriek perfect voor “ hem en hem ” zo goed als “ u en u ”, maar het is niet van toepassing voor “ mij en ik ” sinds beide verwijzen naar de dezelfde entiteit. Vandaar een eerste persoon dubbele niet zinvol.

Het doel van roeping

Definities
نداء	roeping; oproeping
منادى	Het doel van een roeping

roeping is de akte van oproeping een lichaam, zoals in “ maakten, met ” of “ O God. ” Het object van roeping, de zaak is opgeroepen, is altijd duidelijke omdat, om te roepen een entiteit, die eenheid moet worden goed omschreven. In de voorbeelden, ‘ met ’ en ‘ God ’ zijn definitief. Bericht dat het doel van roeping kan al worden concrete; echter, indien het is niet, dan zullen geworden definitief karakter. Er zijn gevallen, die is verleend, wanneer één kan oproepen die op willekeurige als in “ يا رجلا، خذ يبدي ” (O iemand, helpen! vat mijn hand). In dergelijke gevallen is het doel van roeping zal het niet duidelijk.

Hoe te gebruiken roeping in Arabisch

De deeltjes gebruikt te roepen zijn verdeeld op basis van de vraag of de eenheid is opgeroepen als ver weg of dichtbij. En ze zijn als volgt.

أَ	nabij
يا، أيْ، آ، هيا	Verre

Het meest algemeen gebruikte deeltje van roeping, door veel, is يا. Vele een moment dat deze deeltjes worden weggelaten wanneer het is duidelijk dat de spreker is waarin wordt opgeroepen. En dat gebeurt heel vaak.

De grammaticale staat van het object van roeping is van enige belangstelling. In feite spreken, als het doel is een enkel woord, het is gezien de weerspiegeling van de nominatieve zaak maar wordt beschouwd als indeclinable, en zij niet ontvangen nunation (تنوين). Als er aan de andere kant, het doel is niet een enkel woord, of het is willekeurig roeping – zoals in “ O iemand, vat mijn hand! ” – dan zal worden accusative en zij zal ontvangen nunation. Hierna volgen enkele voorbeelden.

Voorbeelden

يا هامانُ

يا رجلان

يا مصلون

يا ذا القرنين

يا طالعا جبلا

يا مسلمي مصر

يا رجلا! خذ بيدي

Een laatste punt te constateren is dat als het object van roeping is voorafgegaan met de definitieve artikel, al, de vocative deeltje يا zal niet vroeger vallen dan het direct. in plaats van de deeltjes أيها of أيتها zal bemoeien; de voormalige wanneer het voorwerp wordt mannelijke, en de laatstgenoemde wanneer het is féminine. Hierna volgen enkele voorbeelden.

Voorbeelden

يا أيها الذين آمنوا

يا أيتها النفس المطمئنة

أيها المسلمون

Bericht dat أيها en أيتها zijn vereist zelfs indien de vocative deeltje يا is weggelaten, als, zoals gezegd, is vaak het geval. Bovendien heeft het woord الله in het bijzonder, hoewel vooraf vastgesteld met al, is niet noodzakelijk deze deeltje. Een paar voorbeelden van Allah herinneren heb gekregen , dat met de populairste vormen aan de top.

Voorbeelden

اللهُمَّ

يا أَلله

يا الله

Secundaire aantekeningen

Er is veel meer dat kan worden gezegd over roeping. Maar het is van beperkt belang.

Bezit

Een van de toepassing van de genitival uitdrukking, zoals besproken in een inleidende mode in het Arabisch zinnen en verder is uitgewerkt in genitival staten, is te uiten bezit voor één ding van de ander. In إضافة معنوية, de bezielde entiteit (de مضاف) erft het niveau van haar definiteness uit de bezitter (de مضاف إليه).

In het volgende voorbeeld, omdat de مضاف إليه is onbepaald, de مضاف is ook onbepaalde duur is.

أبو ولد

Een jongen naar de vader

Hoewel het woord ابو is onbepaald, het is echter, enigszins specifiek. Het idee is dat dit de vader van een jongen, en niet een vader van een meisje. Breng anders, hoewel onbepaald, أبو ولد is tenminste iets meer specifieke dan alleen أب.

En in het volgende voorbeeld, omdat de مضاف إليه is definitief door middel van al, de مضاف is ook concrete en het niveau van haar definiteness is geërfd. Daarom is het alsof we ook is duidelijk door middel van al.

أبو الولد

Het jongetje naar de vader

Een speciale categorie

واعلم أن أعرف المعارف هو ضمير التكلم المفرد لأنك إذا استخدمته فقد انتقل ذهن السامع إلى صورة خاصة وهي أنت. وعند استخدامك المواصل والأعلام مثلا فليس من المستحيل أن يزعم السامع غير ما أردت مثل قولك مات الذي عندي وعندك أشخاص عديدة وقولك مات زيد ويكون زيدون كثيرون في العالم. ولكن لا بد عند قولك جئت أنا أن يعتقد السامع يقينا أن الجائي هو فرد معين حد التعيين وهو أنت.

ولكن ههنا بحث نفيس. تخيل الجدار وأمامه زيد. وخلف الجدار أشخاص هائلة لكن متقاربة الأصوات. فإذا يتكلم أحد منهم قائلا انا اسمي عمرو فيتكلم آخر قائلا وانا أبو سعد فمن الممكن أن يعتقد زيد أن خلف الجدار فرد واحد اسمه عمرو وعنده ولد مسمى بسعد. فحينئذ قد شككت كلمة انا.

وإضافة إلى ذلك: ضمير التكلم ولو يصدق على فرد واحد في حين مقضي صح استعماله وصدقه بكل آحاد العالم في وقت ما. فإذا استعمله زيد مرة فعودته إلى زيد وإذا استعمله عمرو مرة فعودته إلى عمرو حينئذ. فليس في الخارج نوع يصدق عليه انا مطلقا. وهذا كشأن البيضة في كتب المنطق، فافهم.

ولكن عندنا لفظ آخر على حد التعريف وحرف الفريدية. يصدق على فرد واحد مطلقا في كل مكان وفي كل زمان وخارجا من كل أفواه ولو بخلاف اعتقاد الكثير. ولا يزال يرف فوق طرف التعريف بل مجوازا عنه ولن يتنزل أبدا قط عوض. وهو اسم ذات الواجب الوجود المنفرد في جلاله الله رب المشارق والمغارب. وهذا هو الدرجة الآخرة في المعارف ومن زعم أنه نوع فوقه أو سواه بضمير التكلم فقد ابلهّ.